KOŃ W TRADYCJI POLSKIEJ
DOI:
https://doi.org/10.31499/2519-2035.9.2022.269863Анотація
Słowa kluczowe: koń, wojsko, polowania, jeździectwo, tradycja.
Wraz z człowiekiem przez wieki podąża koń. W tej wędrówce największe piętno odcisnął w sztuce wojennej.
Służył też próżności i rozrywce, co uwidoczniło się w licznych polowaniach, dworskich zabawach i podróżach. Z
militarnego użytkowania rumaków wyłaniał się sport jeździecki i dzięki temu Polacy po zrzuceniu jarzma niewoli
rozsławiali Rzeczypospolitą na wielu hipodromach Europy i świata. Wierzchowce rotmistrza Królikiewicza Jasiek i
Pikador rozpoznawane były przez rzesze widzów nie tylko w Polsce. Koń zapisał się również w narodowej tradycji za
pośrednictwem mistrzów pióra i pędzla. Dostrzec go można w twórczości Iwaszkiewicza, Mickiewicza, Sienkiewicza i
Żeromskiego. Podobnie jak literatura, również sztuka Polska utrwalała narodową historię z ważna rolą konia w życiu
rodaków. Zachowało się wiele płócien mistrzowsko ujmujących narodowe zrywy ku niepodległości, a ich
najwybitniejszymi autorami byli Juliusz i Wojciech Kossakowie oraz Ludwik Maciąg. Przekazem tej tradycji dla
następnych pokoleń jest pomnik księcia Józefa Poniatowskiego na koniu usytuowany na dziedzińcu pałacu Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej.